Wandeling naar de Rotmoos alm

Gisteren had ik het er al over, we gaan de benen strekken vandaag en wel door middel van een wandeling van twee en een half uur naar een alm. De tijd die ik hier vermeld is niet geheel zeker, in de ene folder staat 2 uur en op de bordjes aan het begin van de route 2 uur en 3 kwartier, nu moeten we daar wel een klein uurtje bij op tellen als niet Oostenrijkse berggeit.

Ik had de route in Tom gezet en hij loodsde ons rechtstreeks naar P5, in dat wandelgebied waren de parkeerplaatsen genummerd van 1 tm 5 en keurig voorzien van een parkeerautomaat waar je 4 euro in moest stoppen om er een dag te mogen parkeren, dit valt nog mee. Gelukkig hadden we nog losse muntjes in de auto want papiergeld of plastic werd niet geslikt.

Na de uitrusting uit de kofferbak aan en omgehangen te hebben (wat zit er in godsnaam allemaal in die rugzak?) gingen we van start op een grindweg, het was 10 uur, na 100 meter passeerde ons een "local" met 50 km per uur in een vrachtwagen wat tot gevolg had dat we niets meer zagen en het astmafonds moesten raadplegen vanwege de stoflongen.

Een stukje verder stond een bordje met het advies om hier het bospad te nemen ivm werkverkeer op de doorgaande grindweg, dit advies hebben we maar oopgevolgd.

De route ging door een mooi bos, langs beekjes en andere mooie paadjes, de berwandelaars onder de lezers weten precies wat ik bedoel.

Onderweg werden we op diverse plaatsen gepasseerd door mountainbikers, vooral van het type met hulpmotor, dit is echt HOT hier, er waren ook echte mountainbikers bij zonder hulpmotor: Sportman ohne Batterie.

Na heel wat zweet te zijn verloren kwamen we om 13:00 uur bij de Rotmoosalm aan.

Dit is een hele mooie hut en het eten is er heerlijk, je kan er ook blijven overnachten, we hebben hier nog over gedacht maar hadden maar voor 1 dag parkeergeld in de automaat gedaan, je kan het er natuurlijk op gokken maar voor hetzelfde geld is je auto abgeslept.

Ik bestelde een grote bier en Petula een grote Radler, om te eten twee maal de Speckknödelsuppe, dit is een grote Speckknödel van het formaat honkbal in een lekkere bouillon, hij was heerlijk en voedzaam. Hierna heb ik nog een grote bier genomen, voor wie mij kent komt dit niet vaak voor, meestal loop ik al over van één biertje.

Na een tijdje had een famie uit Mörg (een voor ons bekend stadje met alleen maar lelijke inwoners) ook de Rotmoosalm bereikt, eerst het leine broertje met spillebenen en 1 grote tand, 2 cm niets, 1 kleine tand en nog wat in zijn mond, ze wezen ook diverse richtingen uit, dochter zag er nog eniszinds normaal uit, moeders was uit de Waltons ontsnapt en vader, tja, die hadden ze tijdens zijn geboorte op zijn kin proberen terug te duwen en toen toch maar aan zijn neus eruit getrokken, tenslotte was de instelling van de couveuse ook niet helemaal goed geweest. Zoon twee had de vlaggenmastaccademie gedaan en dochter 2 heb ik niet helemaal goed kunnen bekijken.

Ze zaten naast ons en het waren Belgen, op een gegeven moment vraagt moeder Walton aan de uitbaatster wat nu eigenlijk die witte plekken zijn tegen de bergwand, volgens hun waren het velden met een soort kleine witte kiezelsteentjes, volgens de uitbaatster was het sneeuw.

Toen Petula hun verwees naar de bergtoppen in de verte met  de mededeling dat dit eeuwige sneeuw werd genoemd was het ons niet helemaal duidelijk of ze dit nu geloofden, er werd in ieder geval nogal wantrouwend gekeken, die kleine plekken vertrouwden ze ook niet, die zouden toch smelten!?

Waar was ik gebleven, vanmiddag geëindigd om 15:00 uur, nu is het 20:30 uur.

O ja, na twee uurtjes op de alm vertoeft te hebben moesten we toch weer naar beneden, we hadden onderweg omhoog al van een paar Duitsers gehoord dat er een kortere route omlaag aan de andere kant is. Voor de zekerheid (Duitsers zijn niet altijd te vertrouwen zegt men) heeft Petula het nog bij de uitbater nagevraagd, het klopte, het pad omlaag is wel smaller maar ook een stukje korter. 

Nou korter, op het eerste gele bordje stond twee uur en drie kwartier!

Ik zal het kort houden, het was een mooie route en drie uur later om zes uur waren we weer op de parkeerplaats.

Als avondmaaltijd stond er Kip Matras op het menu, bereid door Petula, helaas waren we beiden een beetje stuk en besloten we zodra we op de camping waren meteen zwembroek aan en douchespullen mee te nemen om eerst lekker te verkoelen in het zwembad, te douchen en dan in het restaurant naast de camping te gaan eten.

Het camping restaurant was dicht, moesten weer rusten vandaar de overstap naar de buren.

Het buitenterras was half leeg of vol zoals je het wilt noemen maar we konden er niet eten zonder van te voren te reserveren, de serveerster had nog een verhaal over iets van een menu wijziging maar voor ze uitgepraat was stonden we al weer mopperend buiten. Gaan ze hier ook al op de Franse toer?

Dan maar in Weidach kijken, dat is een beetje het grootste dorp vlakbij, hier vonden we een mooi restaurant en hebben we heerlijk gegeten, Het toetje van Petula was een beetje schandalig, een enorme Palletschinken met vanille ijs, frambozen en slagroom (dat compenseert weer de 2500 calorieën die ze er vandaag afgelopen had zei ze)

Na het eten zijn we maar meteen de caravan in gegaan want om buiten te zitten was het al te koud geworden, dan maar nog even lezen en slaapjes doen, we konden geen stap meer zetten.